زمان تقریبی مطالعه: 2 دقیقه
 

ابوسعید عبدالرحمان بن عبدالله غافقی





ابوسعید عبدالرحمان بن عبدالله غافقی، از کارگزاران مروانیان و از حاکمان اندلس بود. او سرانجام به سال ۱۱۴ قمری درگذشت.


۱ - معرفی اجمالی



ابوسعید، عبدالرحمان بن عبدالله بن بشر بن صارم غافقی عکّی، از قبیله «غافق» ـ یکی از شاخه‌های قبیله «عکِّ» یمن ـ است. او امیر‌ اندلس و یکی از فرماندهان بزرگ و شجاع و مجاهد بود. به افریقیه کوچید، سپس نزد سلیمان بن عبدالملک به دمشق آمد، آن‌گاه به مغرب بازگشت و به موسی بن نصیر و پسرش، عبدالعزیز ـ که در‌ اندلس مقیم بودند ـ پیوست و فرماندهی ساحل شرقی‌ اندلس را به عهده گرفت.
در سال ۱۰۵ ق عبدالرحمان از امارت‌ اندلس عزل شد و عنبسة بن سحیم کلبی‌ به‌جای وی نشست. هنگامی که عنبسه در سال ۱۰۷ ق در نبرد با فرنگیان در منطقه گل (فرانسه کنونی) کشته شد، عده‌ای از امرا، فرمان‌روایی بر‌ اندلس را عهده‌دار شدند که حکومت هر کدام از آنان دوامی نداشت. در سال ۱۱۲ ق هشام بن عبدالملک، عبدالرحمان غافقی را به امارت‌ اندلس برگزید. وی آماده فتح سرزمین گل شد و اعراب را از یمن و شام برای یاری فراخواند و گروه‌های مختلف به‌سوی او شتافتند. وی از سلسله کوه‌های «برانس» با سپاهی از عرب‌ها و بربرها عبور کرد و در دو منطقه «اکیتانیا» و «بورگونی» رخنه کرد و بر شهر «بردو» مستولی شد و سپاه «شارل مارتل» را فراری داد و به قصد رخنه در عمق فرانسه پیش رفت.
«شارل مارتل» سپاه خود را جمع کرد و سپاه بزرگی از «گلها» و «ژرمن‌ها» فراهم آورد و نبرد خونینی در «بواتیه» در نزدیکی رودخانه «لوار» درگرفت که در آن عبدالرحمان کشته شد و مسلمانان عقب‌نشینی کردند.

۲ - پانویس


 
۱. زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۳، ص۳۱۲.    
۲. ابن اثیر، علی بن ابی‌الکرم، الکامل فی التاریخ، ج۵، ص۱۷۴.    
۳. ابن عذاری مراکشی، احمد بن محمد، البیان المغرب فی اخبار الملوک الاندلس و المغرب، ج۲، ص۲۶.    
۴. ابن خلدون، عبدالرحمن بن محمد، تاریخ ابن خلدون، ج۵، ص۱۱۸.    
۵. عنان، محمد عبدالله، دولة الاسلام فی الاندلس، ج۱، ص۱۰۷.    


۳ - منبع



عبدالسلام ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ترجمه پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ج۱، ص۳۰۵.





آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.